невообичаен (прид.) - начин (имн.)

Пред сите нас, не невообичаен начин, кој дури дегустира, се разоткриваше нешто како по начин така и по форма што ме тераше да погледам со пинакво светло врз сето она што човекот го прави посветол, повелик.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Уште повеќе, формалните елементи на говорот и самите се изградени на невообичаен начин и се чини дека овие формални настраности, барем во извесна мерка се јазичен одраз на алтернативното устројство на неговото искуство, со пукнатини онаму кадешто ние без проверка претпоставуваме дека владее кохерентност и со заедничко струење на елементи коишто ние ги држиме строго разделени.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Факт е дека Орце решил парите што ги добил од Сарафов да му ги врати на еден невообичаен начин.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)