И така, околу пладне, по најголемата жештина, кога по ливадите и полјанките го славеа долгиот летен ден илјадници невидливи штурци, скакулци, бубалки и кога прегреаниот воздух трепереше од нивната врева, по косата патека што се протегаше преку ливадите кон угорницата, бавно се движеше мала колона, предводена од дедо Димо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од под соголен крак на оревовиот корен се слуша едноличен копнеж на невидлив штурец.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)