Но тие зборови за среќа беа и остануваат само моја грижа. На никој друг!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира дека имам зборови, неброени зборови за се она што се случуваше овие денови во мене. Можам и да ги искажам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тие зборови постоеја и пред да ме затворат, да, и пред тоа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Само Ристе Куков истури неброени зборови на адресите на жените, ќерките и снаите на чорбаџиите и си киниса уште нерешено прашањето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)