најубав (прид.) - сон (имн.)

Стана време кога децата мирно спијат или сонуваат најубави соништа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Аман, само со дикат да не се докачат... - почна сега и Панде растревожено, за да не се расипе нешто од целата работа, која му се чинеше поубава и од најубав сон...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тоа беше помислата на човекот "излеан" во нејзините најубави соништа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред моите очи како во најубав сон се откриваше целата површина на езеро. Големата вода.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И ете, како награда за сѐ беше изгубено, како во најубав сон, маѓепсани стоевме на тој брег.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)