најмал (прид.) - сестра (имн.)

Тетка ми Оце, пак, најмалата сестра на мајка м, (која правилно се вика Орденка, ама името ѝ е некако глупаво и комплицирано за изговарање, па накусо ја викаат Оце, а ние внуците едноставно - Тета), е најмеката жена што ја познавам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тогаш, што не му предложиш да дојде овде да живее - рече најмалата сестра...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Првото машко, брат ми Благоја, сестра ми Борка, јас Милица (Милка) и најмалата сестра Љубица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Поим немам каква била, не се сеќавам – одговори мајка ми како да ја прашувам за некое непознато суштество, а не за нејзината најмала сестра.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како не знаеш? И вие сте меѓу себе седум години разлика, како јас и Дена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога умре мајка ми, брат ми имаше четиринаесет години, сестра ми Борка имаше девет години и најмалата сестра Љуба имаше само две години, па татко ми се грижеше за неа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На Тета, која, како што веќе еднаш порано реков, ѝ е најмала сестра на мајка ми, не ѝ се случувааат такви работи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)