наш (прид.) - секојдневен (прид.)

Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сите ние ја проценуваме нашата секојдневна пошта, и прилично успешно претпоставуваме што има внатре, без ниту да ја отвориме.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Постои еден закон во природата, вели тој, помоќен од сите променливи струи, од секое влијание однадвор или влијание од минатото: тој јазик бара поезијата никогаш премногу да не се оддалечи од нашиот секојдневен говор“.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Таа едноставна реченица нѐ тера да се замислиме над улогата на поезијата во нашиот секојдневен живот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа ни помогна на сите да се вратиме во нашиот секојдневен живот и ред во куќата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Фразирањето овде треба да се сфати дословно, до степен што реферира со една конструктивна естетизација, или текстуализација, на нашиот секојдневен живот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еднаквата одговорност, значи, за воспоставувањето на темпоралноста денес ја означувам со терминот „фразирање“, во смисла на комбинирање на одредени елементи на популарното општество низ културни слогани и корпорациски заштитни знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така, среде грижите на нашиот секојдневен живот, невина и неподготвена, се наведнав над бубачката која дојде уништена.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Резултат од нашите секојдневни еко - активности е чисто училиште и училишен двор, украсен со зеленило и цвеќе.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
За Водичко, целта на критичката јавна уметност е „ниту задоволно самоприкажување, ниту пасивна соработка со големата галерија на градот, неговиот идеолошки театар и архитектонско-социјален систем.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Попрво, таа е ангажман во стратешки предизвици за градските структури и медиуми кои посредуваат во нашата секојдневна перцепција на светот: ангажман преку естетско-критички прекини, инфилтрации и апропријации кои го доведуваат во прашање симболичките, психополитичките и економските операции на градот.“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)