наш (прид.) - млад (прид.)

Не знам дали нашава млада популација слушнала дека јазикот, особено мајчиниот, треба да се знае, за да се чува чист и секогаш подготвен за соопштување и воспоставување дијалог со светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Таа стоеше пред нив дури да се послужат, со пјатото в раце, сета некако просветлена и весела, една од оние наши млади и пријатни вртливи жени, но свената пред време, збунлива и затоа смешна.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Типична прикаска за транзиционите периоди... • Не можам да не ја искористам приликата со еден толку изверзиран соговорник на таа тема, и да не ве прашам: што мислите за тнр. „дрогерашки проблем“ во нашата млада и распупена држава?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Па што је леп, што је леп наш млади краљ.
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
БОГДАН: (се враќа и запира пред сликата од кралот) Шта велиш, жено, треба да је пораснаја наш млади краљ.
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Потем доаѓаше уште една скаредност под маска, како симбол и посакување плодност; гатачот бара од домаќинот да ја надомести штетата за смртта на бабарот со овие зборови: „Ќе дајте една кора сланина, една бела погача ќе дајте една стара пара, наша млада да ви поскокнит, да му поскокни коњот на домаќинот“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А кој го застапува дишењето на нас, постарите, ја прашав кога во еден од нејзините интервјуа ја сретнав размислата за нејзиното дишење!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас го застапувам дишењето на нашиот млад свет, ништо повеќе или помалку!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесуваше до тој Нетковски и неговите разголувања Јана имаше право.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој воопшто не те познава” потстана, дојде до неа и почна да ѝ ја мазни косата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сепак, завршниот дел од неговите разјаснувања звучеше сосема прифатливо: „Јана, нашиот млад пријател можел и да згреши.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас му кажав дека еден наш млад партизан загина на Плетвар и дека бидејќи претходно имаше земено ќебе од Германците, всушност, само за еден ден, ми го даде неговото домашно килимче за спомен.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Едно младо дете, црномуресто, отспротива ме погледна и ми пријде велејќи: Ве молам од каде ви е ова килимче?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Откако нѐ веселат конечни сите далеку поставени цели гордоста ни расте со примамлив прелив нашите ноќи се бели, ние сме вечни мрежите се патишта со променлив пречник и тивка е тајната на нивните делти; заплетот нѐ чека со еластични пети да појдеме силни, да појдеме невини во нашиот млад беспомошен немир. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 135
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа моќ ја делиме, оваа моќ нѐ дели со стиснати заби и распнати стрели пристигаме со желба, одлучни и смели да си ги маѓепсаме ушите да си ги стоплиме душите на некој за нас запален оган гори преполн миг, незаборавен и богат кога сме се дале и кога невозможен се чини секој иден пораз. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 136
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Доаѓаме со круна доаѓаме со бели знаменца во некоја рака ветрот овде дува поволно за нашите раменца и кошулите нѐ галат во јаболката на вратот, има еден чуден пресек на тоа место низ него нѐ води вечерта по патот на свилата, сјајот, заплетот во пресврт еден скромен престол да седнеме пред да падне ноќ.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)