наш (прид.) - единствен (прид.)

Нему среќата од тој денешен ден ништо не му значеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека во нашата единствена заедничка ноќ сфатив дека тој ги носи во себе разочарувањата што само иднината може да ни ги предочи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Сестра ми“- рече Влатко - „Мими според нашата единствена баба Мирјана, нагалено и кусо - Мими.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
5 Игри на емитирање и восприемање, кадешто фиктивните Едноста и Другоста ги прават единствените видливи нешта, нашата единствена “реалност” - во тие мижуркави траги, траси на комуникација, контакт, заплеткани јазолчиња без јадро...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ние сме мртви. Нашиот единствен вистински живот е во иднината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со лопата да ги ринеш... сакам да му речам на мојот двојник, но молчам и чекорам, осатавам тој да ми се јави откако ќе утврди колку е непријатно кога го игнорираат твоето присуство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Успеавме да излеземе, но не успеавме да се пробиеме на Руга Анастас Дурсаку, не успеавме да ја најдеме фабриката за цигари која е нашиот единствен ориентир за да ја најдеме зградата во која живеевме пред шеесет години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Прифаќам! Се извинувам. Дури сум спремен и да се сложам со тебе дека шегата не е нашиот единствен проблем! Ги имаме и премногу.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)