Тоа влијание е на прв поглед невидливо зашто се остварува извонредно суптилно и не толку во сферата на стилот кој Чинго, веќе покажавме, го гради врз нашата автентична говорно-фолклорна градиција, туку во доменот на емотивното и поетското, во самата поетика на Чинговата проза.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Јунг го сметаше мајкиниот архетип за една од клучните слики на нашиот живот кого го бараме и низ обележјата на нашата автентична мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)