Впрочем зарем е лага дека секој наш чекор го управува навиката?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се слушаа само нашите чекори по тешките дрвени прагови на пругата; владееше ужасна тишина, која ми ги смируваше сетилата, што ми беа растроени од пијанството под врелото сонце на Стоби.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Можеби и ваквите мои размисли ме одведоа под камарата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Остатокот од денот го поминуваа со нас и го следеа секој наш чекор.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Си мислеше тогаш Гркот дека тргна по трагите на Александар Велики и не тераа да пееме небаре нашиот чекор веќе се слуша отаде Турција и веќе ѝ се заканува на Персија и преку неа на Индија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А нам, велат, сенка ни е песната Со нашиот чекор таа чекори, со глас наш и таа се смее Со нашиот плач и таа тагува.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)