наш (прид.) - уметност (имн.)

Тој сака да знаеме дека да се биде уметник не е детска игра: по тежината еквивалентно - без сомнение - играњето шах.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понатаму, делото на нашата уметност не е само наше, туку му припаѓа и на противникот кој е тука до крај.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Што направи тогаш?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во истото време кога можела да настане оваа Фоглерова (фиктивна) историја на германската литература, Станислав Винавер запишал: „Ние немаме уметност туку наша уметност”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Дури и ако нашата уметност случајно влезе интернационалната “mainstream”, таа сигурно ќе биде обоена за некое време од многу посилната емоционална врзаност со нашата специфична лоцираност, нашето минато и нашата иднина.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И нашата уметност нема да функционира целосно во сегашноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова може да биде позитивно за нашата уметност, бидејќи овие емоции вклучуваат спонтани реакции на природниот свет, донесувајќи чувства кои сѐ уште не се избришани од светот на телевизиските екрани и од потрошувачката рекламна машинерија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Беди:Не, немој така. Слушај, тие осумдесетти, посебно тој период 85-89, мислам дека се прилично важни за нашата уметност. Не само заради Зеро.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Релативно млад но и веќе доволно искусен да чепка по некротичното ткиво од лешот на нашата уметност.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)