наш (прид.) - срце (имн.)

Дедо Петре го праша: - Како, како, внуче Дончо? Како врви учењето?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ако ја изневериме, камата да ни се зарие во нашето срце, револверот нека го пробие нашето машко чело! Смрт или слобода!“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Иде вака: Ој, Америко, земјо наша мила в наши срца гнездо што си свила, од Алјаска та преку Монтана на два сини излеваш океана.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но, Филозофот кажа точно слово за Пелазгиј, и јас, иако во тој миг го мразев, а го мразев оти гледаше низ нас и во нашите срца и утроби како да сме од стакло, знаев дека Пелазгиј не веруваше во себе, и дека затоа не можеше да верува ни во Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нашите срца се болни, Сафет-ефенди, и затоа грешиме. И моето, и твоето срце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Онаа што се преточува во нашите срца, љубовта со која се прегрнува цел свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Во овој домен на спектаклот, да се прави филм веќе не е игра која се прави во пар (режисерот+неговиот филм), туку тројна игра (режисерот+неговиот филм+публиката), и суспензот, како белите камчиња во „Палче” или прошетката во „Црвенкапа”, станува поетско средство бидејќи неговата цел е што повеќе да нè возбуди, да направи нашето срце да почне посилно да чука.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Напразно се исцрпуваме ако нашето срце нема искрена желба и ние се сомневаме, не веруваме во себе дека можеме да постигнеме нешто.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Нашите срца забрзано биеја. Во овие мигови на раѓање се плашевме од смртта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пееја птиците во расцутените гранки, пееја нашите срца како птици.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Беше пролет насекаде, па и во нашите срца.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)