наш (прид.) - слуга (имн.)

Кога се повратија Италијанците во Костур, нашиот слуга Васил Мокриев прв им го даде газот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Везирот почна и го прочита докрај писмото. – Стој – викна султанот кога ги слушна последните зборови дека слугата што го донесол писмото е еден од оние што се спасиле при последниот обид да се фатат разбојниците, и го праша везирот: – Каде е тој наш слуга што го донесе писмово?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)