наш (прид.) - мисла (имн.)

- Нашите мисли немаат навика да се валкаат по јазикот, да се спровираат помеѓу забите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нашите мисли се зборови. Ме чуди како не го сфаќате тоа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нашите мисли се секогаш со вас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нашите мисли се упатени кон нив и ние остануеме на тоа сите Македонци да бидат обединети во својата татковина.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И нашите опожарени куќи, - прифати Пандо - нашите ниви што ги поплати троскот, нашите лозја што ги испржи болест и нашите мисли и надежите наши... – тој не доврши.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Еден ваков приод ѝ е туѓ на човековата психа - дискурсот што раководи со нашата мисла, не присилува да реферираме на објекти, го стеснува значењето, ги затвора алтернативните можности.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)