наш (прид.) - коњ (имн.)

Копитата тапкани едно врз друго и во круг имаат своја геомертија, своепаметење, свој ветар, тоа не се траги на крупни и гледани коњи, тоа не е кас на римски освојувачи, на крстоносци, на ислами со бајраци и полумесечини; тоа се траги на боди и непотковани копита на наши коњи и крај нив траги од непорочен допир на човечкото месо и земја: тоа се босите нозе на мојот народ.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Нашите коњи од мртвите тела не можеа ни да чекорат.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И ние го спотеравме нашиот коњ по многу добриот пат и постојано исплашено мислиме кога ќе се превртиме на едната или на другата страна и колку завртки и навртки веќе посеавме по овој макадам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)