наш (прид.) - верување (имн.)

Ова можеше да означува само едно: да се биде нормален е нешто туѓо, изолирано и оставено да се снаоѓа само, како болест на која не можат да ѝ се најдат симптомите – неизлечива и по сите обиди да се подоздравее, налик на религиозно-осаменичка сооченост со божество кое не ни го потврдува нашето верување.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тогаш никој не можеше да нѐ разувери во нашето верување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)