наш (прид.) - брег (имн.)

Кога се фрли во морето веќе цела ноќ и половина ден се оддалечувавме од нашиот брег. Тоа не е мал пат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На почетокот се бунев, објаснував, ја тргав железната завеса, ги набројував републиките, верите и јазиците, ги откривав адутите, убавините на Дубровник, ја истакнував разновидноста од култури и пејсажи во малата балканска земја, дрдорев за убавината на нашиот брег, чистотата на нашето море, за предноста на нашето самоуправување, нашата релативна демократија, нашиот пасош кој секаде го признаваат, нашата позиција помеѓу Запад и Исток, нашиот софт-комунизам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога се вратив утрото на нашиот брег по таа кобна ноќ, а вас ве оставив на брегот на новата земја, ја сретнав твојата Мајка крај Езерото со побелена коса.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Пролетта патува кон нашите брегови.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)