наш (прид.) - ние (зам.)

Од родот наш ние не сме први и дај, Боже, да сме последни...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние, да, јас бев сигурен дека тоа ние, тоа сознание за взаемноста сплотена во три букви, во миговите додека го чекавме отворањето на судскиот процес, за мене и за Ема не мораше ништо да значи, и не значеше, оти тоа беше изум на иследителите, но исто така бев сигурен дека во тоа наше ние, за кое никогаш не бевме докрај свесни, а го живеевме, сега, додека секој миг на исчекувањето во судницата безмилосно не раскинуваше, ние бевме изделени од самите себе и не се препознававме во некој важен дел од нас, оти бевме најдалеку од можноста за рационално растајнување за себе и пред самите себе за учеството во него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)