Во весникот Вечер на насловна страница излезе текст со наслов „Македонија увезувала сперма по цена од 1000 евра” па оваа тема ми даде за повод да дадам една идеја која оди во спротивност со онаа на државата да ја увезува таа течност која живот значи.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
А во тој нов број, на насловната страница се исцртуваше македонска куќа со напуштена тераса.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Прво во весникот излезе голема статија во која Лари го печеа на ражен, а веќе следната недела тој го купи весникот и на насловната страница одеше едно големо извинување до Лари.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Беше тоа ужасна работа, но траеше само неколку месеци.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Оттаму се врати по десетина минути со дебела книга во раката на чија насловна страница пишуваше: „Enciklopedia de L`imperie Othoman“, Editeur: „Majsson Oriental - Paris, 1903“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мислам дека многу касно на насловната страница на еден наш дневен весник се сретнав со репликата: „Ај речи му многу лајна да не јадат.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Имено, на насловната страница на весникот „Стандард“ и на 2-та и на 3-та страница на весникот „24 часа“, стои со големи букви запишано „Стојанка Мутафова пред 600 нејзини поклоници кои се натискаа кон сцената го одбележа 85-от роденден.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
А и претходната книга, со 77-те анти-упатства(!) имаше, со својот успех, благо седативно влијание врз А.П.: промоции, интервјуа, им ја сликаа насловната страница по весници и телевизии, ги најавија дури и на „ТВ Бинго“!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Но, Хорацио е актер, па нормално е што живата реч му се чини најмоќна.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Дека политиката е на насловна страница од предисторијата до денес.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
А пред некое време држев в рака весник со малечки пионери на насловната страничка.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Воздивнав: - Ќе се најдеш ли ти некогаш на некоја насловна страница? – си реков. – Ќе доживееш ли да бидеш славна, позната... како, како...
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Џоди Фостер ми се смешкаше од нејзината фотографија спроти мојот кревет.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
На насловната страница на Wall Street Journal пишуваше дека виртуалната стварност е „електронски LSD“. Тоа е глупост.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Од чантата извади едно списание и погледна во насловната страница.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Крајната цел на имитацијата на Копола на една женска имитација на Џоан Крафорд е да им се овозможи на Соник јут пристап до еден поткултурен стил на настран културен отпор, кој ѝ е директно противен на таквата комодификација, а на кој ќе можат да се повикаат, кој ќе можат да си го присвојат и да ѝ го претставуваат на сопствената публика како негова хип алтернатива.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Под превезот на ‘иронијата’“, приговара, „хипстеризмот го фетишизира автентичното и го изблувува со намиглива неавтентичност“.414
На Лоренцен му претходеше настраниот драмски писател Чарлс Ладлам, основач и директор на Урнебесната театарска дружина во Њујорк.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Стрејтерската хипстерска култура, всушност, вирее благодарение на „вештачкото присвојување на разни стилови од разни ери“, според еден презирен напис за хипстерите од насловната страница на хипстерското списание Едбастерс; обожава да си игра со „симболи и икони“ на маргинализираните или угнетените групи, откако тие симболи и икони „ќе ги присвои хипстерајот и откако ќе им го исцеди сето значење“.413 Во еден друг, сега веќе прочуен напад на хипстерите, Кристијан Лоренцен оди уште подалеку.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ја означува отуѓеноста на групата од потрошувачката култура која веќе ја претвора женската емоција во стока, која ја става на пазарот, препакува нејзини делчиња заради масовно уживање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)