Чувствувам, ѝ рекол (седнати на брегот, во бескрајниот круг на ноќта, со водите пред себе, кои се мрешкаат под ѕвездената милувка, притаени, но живи): - „Она што го сметав за свое знаење – прочитаните мудри книги, од чии страници ја учев наизуст вистината, долгите дијалози и монолози со умните пријатели, сето тоа – не ми помогна да ја предвидам твојата едноставност.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)