Моето кревко тело нема смисла за убав подвиг и лесно од мојата кошула ќе протолкуваш како проникнувала мојата душа низ зборот и низ писмото.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
А кога си помислив дека среќата престорена рунтаво добиче, може да му пријде на моето кревко стебло на радоста да се издрапа од него и да го скрши, се свртив и панично викнав:
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)