ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И што бараш во мојот стан?

Си чула ли некогаш за Кенди Дарлинг?

Моите познаници расправаа за тоа кому од нив ќе му припадне мојот стан. 79.

Излегувам од мојот стан да земам воздух.

- Во мојот стан избувнал пожар! - им рече татко му на службениците во одборот и истрча надвор...

Судејќи по мојот стан, јас го мислам спротивното.

Едно утро тргнувајќи на работа, ја отворив влезната врата на мојот стан и пред вратата имаше што да видам: на чергичето пред вратата лежеа моите стари чевли, сосема искинати, тажни и жаловни.

- Знаеш, убаво ни беше во мојот стан во Скопје.

Во една вечер Жаклин не дојде во мојот стан.

Можам да поминам низ прозорец без да го отворам, исто како што влегувам од една во друга соба во мојот стан... магија...

Пред една година, додека одев на работа, ја оставав сама во мојот стан.

Знаев дека тоа ќе ја натера и неа, и нејзиниот соучесник, најверојатно убиецот од Калемегдан, да се откријат и да почнат брзо да дејствуваат додека обетката, што одвај ја открија кај мене, не замине од моите раце.

Можеби вие би можеле да го земете од мојот стан, во време кое вам најмногу би ви одговарало?

Дел од активностите ги спроведував во мојот стан, низ многубројни средби, разговори и анализи.

Откако се преселив кај Нинослав, станот што го добив од службата го прилагодив во студио кое, разбрав многу подоцна, било постојано под аудиовизуелен надзор.

Да, беше врнежлива ноќ кога Авни и Илона се истурија од таксито пред мотелот „Барса“ (мислев дека слабините ѝ се топат во моите дланки, а јас немав чувство дека ми е в раце, тоа беше Ема онаква каква што ја познавав и ја сакав, но во исто време, таа за мене, не знам зошто, првпат сега - беше туѓа и далечна) со Ема излеговме под тремот и ги поведовме по ходникот, им ја отворивме вратата од собата и место да им кажам било каков збор се обидов да го поттупнам Авни по рамото, но не успеав оти тој токму тогаш ја прекри Илона со мантилот и само слушнав како одвнатре ја заклучува вратата (Ема сакаше да ми рече дека се чувствува жива додека е во моите раце, сакаше или сакав да ми рече така, додека се лизгав со широко отворена уста од градите до стомакот по кој играа од сласт или од плач, не знам, едвај забележливи бранови) брзо ја заклучија вратата, јас се обидов да останам уште извесно време тука, но Ема ме повлече за рака (ѝ го ставив јазикот на папокот, нежно вртејќи во топлата длабнатинка исполнета со киселкаст вкус) Авни беше како ветар, се мушнуваше низ најтесните процепи, работеше неуморно, дејствуваше, влегуваше под кожа, во коските, вртеше како со сврдел и дупчеше до крај, а не можеш да го видиш, не можеш да го допреш, како таа ноќ, ноќта пред оваа ноќ, кога ја внесе Илона во „Барса“ за да ѝ ја подотвори вратата кон светот што таа го сакаше, кон светот што ја очекуваше (ми диктираше некој силен порив да ја загризам за стомакот, да ѝ скинам месо од сакање или од омраза, не знам, знам само дека во еден момент Ема офна) знаев дека требаше да заминат кон Табановце но не знам до кога останаа во собата која утрото беше празна и требаше да биде празна оти врската требаше да дојде рано пред зори, за тоа знаеше и газдата на мотелот (затоа јас ги стиснав забите од страст, или од страв, или од омраза, не знам, но знам дека Ема си остана своја и, со својата питомина моја, но во исто време, далечна од претчувството што ме притискаше, се измолкна од под мене, ми се загледа в очи, благо се насмевна и легна на мене, ме покри со топлина што се згуснуваше во капки пот) шефот на мотелот утрото ми рече дека ноќта се слушнал со Крумета Волнаровски и дека врската профункционирала: од прозорецот можел да го види доаѓањето на автомобилот во кој влегле двајцата (станувавме сè поразлични двајцата таа ноќ што беше на истек, беше уште густа темница, можеби најгуста, или така ми се чинеше, но тоа беше кулминација пред обзорувањето во кое Ема, јас верував во тоа, ќе ми биде пак како и секогаш - со детски наивна насмевка што ќе се шета по нејзиното лице на заспана жена по изгрејсонце, задоволна од играта со мажот кој сега никако не можеше да ја сфати нејзината безгрижност - ја глумеше ли?

Во тие мигови сѐ беше еден простор и едно време во кое јас и Ема, додека во мојот стан чекавме до крај да се исцеди тешката ноќ, да искапи како катран и да се слее во некој процеп без дно, ја живеевме претходната ноќ и ноќта по таа ноќ, оваа ноќ, како една единствена ноќ.

Еве кај мене, на пример, комшивката нон-стоп ми се жалеше дека ѝ пристигнуваат преку цевките од мојот стан.

На другиот крај од колоната, пак, успеав да им го откријам дупчето на ѕидот, од кај што излегуваа. Мало дупче, ама сега знаев каде е.

БОРИС: Ти сама дома, тој сам во хотел, внук ми сам во мојот стан, јас ќе одам во подрум со шифоњерите и креденците. Разбирам слобода, ама ова!

МАТЕЈ: Има место во станов. БОРИС: Ова е мој стан.

МАТЕЈ: Мојот стан ќе биде празен и мрачен. Само на средината осветлен џубокс, пуштен на цел глас.

Тој ми вели, Дојди понекогаш да гледаме телевизија.

Во спарните ноќи, ако не го вклучиш светлото, можеш да видиш животинки на дрвото. Посуми.

Можеби баш тоа и ќе го сторам.

Тој и жена му живеат веднаш над мене.

Осум, девет, десет такви, безшумно шетаат низ мистериозното дрво и неговите гранки, целите испаничени.

Тој имаше зелени очи и пријателски манири и ме праша каде е мојот стан.

Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.

Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.

Мишел пишува: „Сите жандарми во еден глас ме прашаа дали го познавам човек, и кога им одговорив дека не го познавам, го измасакрираа тука, во мојот стан, во присуство на нашите фамилии коишто испопаѓаа во несвест од страв.