Кога твоето време ке се измори од чекање, и ќе се потроши твојата гордост, повторно ќе дојдеш во мојата светлина...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
По нецел час јас веќе можев да стојам на нозе; се исправив и видов дека додека јас сум бил во мојата светлина и со неа, Земанек и другарите ме пренесле во самиот археолошки локалитет, под едно импровизирано тремче кое си го направиле археолозите да ги штити од сонцето; ме легнале на едно полско креветче.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)