ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И сериозноста на погледот додека ја очекуваше мојата реакција ја паметам.

Мислам дека моето однесување што уследи не ја задоволи, или поточно ја разочара.

Неколку моменти останав во креветот мртов ладен, се правев и зачуден, а потоа се обидов да си поиграм недоветен.

Кога го рече ова не пропушти да ја измери мојата реакција со оној негов надмоќен поглед од кој извираше победоносен пламен.

Тој е единствено живо суштество што во последниве години ме трпи и кого јас го поднесувам во постојана близина, па како таков одлично ги препознава моите реакции.

Тоа е и мојата реакција на Серл; „Не е добро, не. Си докажал премногу.

Три чифта очи на непретставени присутни од албанска страна внесено ги следеа моите реакции.

Го очекуваше преостанатиот дел од мојата реакција.

Сокриен е можеби зад некој статуа, секогаш готов да се појави во вистинскиот момент, да ја одржува врската помеѓу нашите, посебно моите реакции и Централата.

Кога Х.Х., не можеше да наложи нова провокација и залудно очекуваше моја реакција, тогаш стреловито брзаше кон првиот телефон.

А.А. ја очекуваше мојата реакција.

Но Х.Х. и О.О. продолжуваат упор­но да ја следат секоја моја реакција.

Во него беше вграден делот на големиот идеолошки-партиски-полициски механизам кој примаше инструкции од Централата во кој се разработуваа сите мои реакции при допирите со луѓето и земјата, па се испраќаа прецизни директиви.

А.А. се виде мигум изненаден од мојата реакција.

Беше сигурно дека го запишуваше моето прашање, го редеше во збирот на сите мои реакции, доработувани во Централата, но дополнувани и со негови преамбициозни опсервации.

Но, тој продолжи без да чека на моја реакција, верувајќи дека сигурно ќе ја предиз­вика: - Кога конечно нашиот Водач насети дека остануваме повторно сами, изолирани во историјата, без пријатели, а опкружени само со непријатели, тој во народот го разбуди вечниот одбранбен инстинкт...

Тој ја очекуваше мојата реакција: - Вие немате право да ми се заканувате, да ги загрозувате моите човечки права.

Х.Х. сигурно во тие мигови жалеше што не можеше да пребарува во моите мисли, да ја храни Централата со нови податоци за моите реакции, додека молчев загледан во линијата на хоризонтот која ја искривуваа белите облици на издадените бункери кои навистина ми се видоа како голем ѕид. Балкански ѕид.

До нас неочекувано се доближи Х.Х., се разбира за да ги проследи моите реакции.

Млад и енигматичен. Кул, до степен на необјаснивост.

ТЛ: Што ќе кажеш за Лукас Јондербој? ВГ: Лукас е моја реакција на посенишната и поинтересната страна на панкот.

Тој е член на Модерните Пантери. Тие се еден вид на МекЛуановата Освета. Медија-монструми.

Тетка ми веднаш ја прочита мојата реакција и ме одведе на горниот кат на куќата, каде што, ми објасни, ќе биде "мојата" соба.

Тетка Марија не изгледаше ниту толку средено ниту пак отмено како тетка Олга - дури ни престилката не ја имаше извадено (како што забележа тетка Олга и подоцна му кажа на тетин ми), а околу главата имаше завиткана темна шамија.

Стомачето, исто така, се зачуди на мојата реакција, веројатно и тој мислеше дека одвај чекам некој од пејачите да ми пријде, а зошто, за да бидам нивна евтина играчка, не благодарам, имам.

Со половина уста прашав: - А, за што би разговарале? – иако од прв пат можев да погодам: само ден пред тоа се појави нејзиниот расказ „Прстен” во весникот, и таа од мојата реакција можела да погоди дека сум го прочитала, па сака да се објасниме.

Немаше што да се објаснува, сè беше јасно, ама, ајде кога запнала – попуштив.

Подзастана малку во зборувањето, чекајќи ја мојата реакција, ама јас решив да си молчам, па уста не отворав, а во себе постојано си велев, вади се сега колку сакаш, вади се, ама што и да кажеш не ќе можеш да се извадиш.

- Мислев дека тебе ти е јасно – продолжи по куса пауза – какво значење за мене има „мојот свет”.