Зар цела куќа ќе ми ја соголиш, зар сите мои рани со земја ќе ги потиснеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Запри во тихиот снег на мојата рана зима, во црната пештера запри кај сѐ е облечено в бело Во црната пештера похотно те ограбувам, станувам песочно дно со бели округли тежини.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)