ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И така мојата потрага по тајните на сиџилите ќе остане незавршена.

А(воздивнувајќи): Се плашам можеби да не е веќе предоцна да се вратам на правиот пат; ќе правам сигурно уште многу грешки во мојата потрага по вистината.

Би сакал да ви пренесам еден објавен текст за моите потраги и размисли, на некој начин расрнат помеѓу албанскиот и македонскиот јазик, во потрага по излез во јазикот на татковата душа: Еден ден, кога на прагот на пеколот или од рајот (со помали шанси) ќе се најдам пред небескиот трибунал на моите албански предци, сигурно ќе бидам обвинет за, велепредавство, затоа што додека живеев на рланетата Земја го изневерував мојот мајчин јазик, пишувајќи и на јазиците на другите, на јазиците на народот со кој живеев и оние другите, со кои бевме соседи.

Беше загрижена за мојата иднина, за иднината на моето семејство, за можноста да постои хармонична мултиетничка Македонија, како иден дел на Европската унија.

Имав впечаток дека таа излегуваше од светот на мојата балканска сага што си го беше утврдила како главен домен на својот интерес во нејзините писма, предизвикана од актуелноста и неизвесноста на настаните, за потоа повторно да се врати на моите текстови и да ми се придружи во мојата потрага.

Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Проблемот што го покренувате во врска со погрешно преведениот збор за мене нема само семантичко значење, туку оди многу подалеку во мојата потрага по идентитетот на моето семејство во егзил.

Татковите книги сѐ уште ги содржат неговите соништа поврзани со мајкините. Мојата потрага продолжува.

Книгата му се допадна, напиша и предговор за неа.

Откривајќи го делото на Едгар Морен, преку неговата книга Видал и своите, сага за балканскиот и европскиот егзил на неговото семејство, чија централна личност е неговиот татко Видал Наум, јас воедно го проширував хоризонтот на мојата потрага по татковиот балкански егзил.

Ќе се борам колку што можам да докажам дека нема јазик на кој не се рлаче и не се страда, нема јазик на кој може докрај да му се биде верен...

Во мојата интимна прикаска што му ја раскажував за подводната граница и змејот кој ја варди, за делбите кои имаат силен корен на Балканот и кои историските изми не престануваат да ги зајакнуваат, за мојата потрага по балканската хармонија, Робер Мале, ми ја посвети песната Свети Наум.

Голем пријател на Албер Ками, делејќи заедничка работна соба во еден период кај издавачот Галимар, ги споделува во неговата медитеранска поетика според која Медитеранот останува негова дефинитивна татковина, како суштински дел од татковината на животот.

Првин, помислив на гробот на татковата мајка, сигурно и таа централна личност во семејната сага, постојан предизвик во мојата потрага: - Што стана со баба, кога почина, каде е закопана, дали и нејзиниот гроб е во преораните?

Татко, охрабрен продолжи: - Ова прашање зазема централно место во моите потраги и размисли врз искуствата по падот на Отоманската Империја.

Никој не сакаше да проникне во причините на мојата потрага.

Затоа, во предизвикот на мојата потрага, можеби треба да се започне од нејзиното последно патување преку границата, до невтасаниот живот на својот полубрат, во кој беше сѐ уште жива нивната заедничка душа.