Секогаш се прашував дали моето паѓање имаше врска со вечерата на крајот на годината, кога седејќи со професорите на чело на масата, како говорник, испив премногу виски и вино, преискрено изразувајќи ги моите чувства за некои работи во медицината.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Не сфаќајќи дека е тоа мое паѓање од бездна од која враќањето ќе е долго и мачно, очајнички се обидов да го соберам од масата и од подот шарените парчиња боја, во тој обид трошејќи ги уште повеќе и намножувајќи ги до снемување под треперењето на прстите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Следните шест месеци, сè додека не можев да ги полагам испитите, работев на замена, полно работно време, со половина плата, како неквалификуван интернист, живеејќи во психијатриското одделение во болницата Стобхил во Глазгов.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)