Љубовта моја кон братот мој зрно е што поместува планини.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Само вистинските ги колвеа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Секогаш кога ги разгледував извештаите на Даскалов си спомнував за зрната и пилците.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
При колвењето пилците ги заобиколуваа моите зрна.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И ти ќе мораш да се засолниш некаде со тоа мое зрно во тебе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)