мој (прид.) - заслуга (имн.)

Ви велам, што јас сум споила човек не раздвоил.  Што ако се модерни времиња, па се запознавате по улици и ашикувате по авлиите сè до доцна квечерина, а оние од вас најбезобразните, гледам, се среќаваат по ќошовите и се стискаат во сенките на влезовите од новите дорќолски згради.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
IV Пред мојата прва дипломатска мисија како амбасадор на Југославија: често се прашував кои беа моите заслуги да се најдам на висок пост на државата Југославија, која во три четвртини на XX век (1941-1981), од антифашистичкиот отпор на Јосип Броз Тито, неговото спротивставување на Сталин, создавањето на најдолговечната федерација на Балканот (и покрај с), создавањето на движењето на неврзаните, варијанта на утопискиот, самоуправен социјализам, со речиси целосно отворени граници, играше значајна улога во Европа и светот, и покрај робувањето на националистичките хиерархиски противречности, неподготвеноста кон среќна транзиција на своите вредности кон мултипартиска и конфедеративна разрешница?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ги признаваат благодарните семејства моите заслуги; а како и не би ги признавале?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)