мој (прид.) - дело (имн.)

Тоа е сѐ што останало од некогаш големото царство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На трупот се напишани зборовите: Моето име е Ozymandias, Крал над Кралевите: Погледни ги моите дела, ти Моќнику, И очајувај! што очигледно имале сосема поинакво значење во нивниот првобитен контекст. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 59
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ние значи не наоѓаме ништо што засновува значење; само уште зборови (тоа И тоа).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тогаш моето дело ќе биде завршено, а јас ќе можам да се повлечам. Но не пред тоа!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И пред евидентно да се покажат тоталитарно-националистичките тенденции во СФРЈ, некаде во средината на осумдесетите ликот на Адолф Хитлер веќе беше „модел“ на некои мои дела.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во тој однос јас сум конзервативен и патетичен романтик кој верува во “божествената” мисија на уметноста и како таков се обидувам што е можно повеќе да ги неутрализирам идеолошките слоеви во моето дело, најпрво со хумор, цинизам, иронија, а понекогаш - зошто да не? - и со сарказам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Да, јас ги изградив тие скали, бришејќи ја од челото потта секој момент, солена и слатка во исто време, ги изградив скалите, моето дело го измени просторот, го измени раката моја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ех, што можев да кажам! Мојата идеја се обликуваше и јас брзав напред со заокружувањето на моето дело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Право да кажам, донекаде бев и задоволен што не се зазедоа за работата, сакав бунарот да биде мое дело, подарок од мене и, еве да речам, слава моја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Затоа многу размислував дали воопшто да го консултирам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Многу размислував дали воопшто да му го дадам ракописот иако неговото мислење ми беше завршната оцена за реализација на моето дело, па како и да го наречам, новела, есеј или роман...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Нека е така,“ рече брат ми. „А дури и да е така, целото твое обвинување дека јас си го гонам стравот од смртта со вербата во бесмртност на моите дела, не докажува дека бесмртност на душата навистина постои.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не е прашањето дали нешто од човекот - да го наречеме тоа душа – по смртта продолжува да трае.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не сфатив како за моето дело може да се каже дека успеало, бидејќи никој не можеше да види и чуе што правев, но тоа беше еден вид општествен настан не... (лентата овде се прекинува)  Б: Кога било тоа?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)