Тоа го знаев многу добро за себе, знаев дека тогаш нема да ми биде важно ништо друго, освен мојата бол. По што? Тоа и е она најнеискажливото...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Очигледно добриот Трифун Трифуноски силно го погоди мојот бол.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но вујче си остана маж, тојчас на ништо не се обѕрна, сѐ така силно ме држеше во себе (сигурно не го чувствуваше мојот бол), сѐ посилно ме земаше во себе незапирливо викајќи: Сакам да ми веруваш, Леме, внученце!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ја чу; во нејзиното грло (секако многу пуши, мислеше) како да се шушкаше густа свила: „Тоа беше мојот бол.“ Не се насмеа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)