мој (прид.) - анама (имн.)

„Сакам муур, ти велам. Мојата анама ниедно машко око досега не ја видело.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ама, бастунов ми станува сѐ почест придружник, па наместо јас кај моите анами, тие доаѓаат кај мене.“ Се удри по бастунот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа мора да биде моја анама.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не оди мојата анама ни во Кизлар-амамот кај Јаја-пашината џамија, каде што се капат само моми и жени, ниту во Шеки-амамот што е во заветрина, а како што знаеш, дури во бојаџиската чаршија. Сака во Чифте-амамот и толку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)