мој (прид.) - спие (гл.)

Еве ги тие зборови на кои ден-денешен им се сеќавам: Спиј спокојно, чедо мое Во пазуви ми кротко сони, чедо мое Во душава мир си најди, чедо мое Во срцево куќа гради, чедо мое Во куќата дворои имај, чедо мое Во дворови цвеќе сади, чедо мое Спиј и нани, нани, нани, чедо мое.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Некаде рикнало магаре, а дедо ќе речел: Одете, врзете му ја муцката, оти царицата моја спие!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)