Речиси во секое семејство ширум низ Османското Царство постоел различен начин на подготвување на овој плод.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски, гостејќи се повеќе со очите отколку со устата, имаше време прв да се огласи: Ова е голем ден, мили мои, стигнавме на крајот од мисијата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Мајка ја стави среде масата тепсијата со питата тикуш, а госпоѓа Камилска веднаш до неа тепсијата со питата наречена петаник.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Додека продолжуваше расправата за модриот патлиџан, Мајка и госпоѓа Камилски се доближија со две тепсии од кои се ослободуваше чудесна миризба на печено тесто со јајца и пилешко месо.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се претпоставува дека модриот патлиџан потекнува од Индија (на јазикот санскрит е vatin ganah), потоа преминува во Персија (бил познат како bdengn), Турците го презеле од Арапите (познат како l-bdinjn).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски беше задоволен од ова ерудитско објаснување на потеклото и распространувањето на модриот патлиџан и затоа предложи тој да заземе важно место во нивната листа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Сакале ние или не, овој збор длабоко се вкоренил во балканските јазици и подалеку од нив!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Шегата на страна, но модриот патлиџан нема само гастрономска туку и цивилизациска вредност, посебно за медитеранските народи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Каква ќе биде судбината на зборот мезе во нашата листа? запраша Камилски откако го почувствува лезетот на кавијарот од модар патлиџан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Обајцата се насмевнаа, мислите им одеа во ист правец кон модриот патлиџан!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Виљушките на обајцата завршија во чинијата со кавијар од модар патлиџан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Модриот патлиџан ќе стане гастрономски симбол на Османското Царство.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во Западна, но и во Источна Европа долго време бил непознат овој плод, но неговото распространување најмногу се должи на ширењето на Османската Империја во Азија, Африка и Европа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Набргу им се придружија и сопругите, на брзина ги кренаа празните чанчиња од мезето и потставија две кафеаво црвеникави тави во кои имаше по две големи половини модар патлиџан, исполнети со богата содржина на јадењето имам бајалди (онесвестениот имам), од кои се ширеше миризбата на печениот зарзават, во покрај модрите патлиџани, се гледаа златесто зеленикавите испечени бамји, ситно сечканиот магдонос, зелените позлатени пиперки, растопените црвени патлиџани, прошарени со испеченото мелено телешко месо.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Кети ги испрскала модрите патлиџани со многу инсектициди за да ги заштити од бубачки, но поради големото количество прашок тие беа збрчкани, како корењата да им беа изгризени од штетници.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Види, Рози, дваесет години јас обидувам одгледам модри патлиџани.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А Баге, пак, сиот во модрици, од глава до петици, небаре паберка од модар патлиџан што го фатила зимска слана, така што кога го исправаа на нозе чувствуваше болка по сета снага, почнувајќи од табаните, натечени како ленени снопови во застоена локва, па до темето каде што во некој агол од малиот мозок уште му догоруваше кандилцето на свеста.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
ќе бараш наслови за следните книги
Бесови песни, Лажна смрт, Плодни денови
поетите ќе ги распознаваш по интонацијата
а времињата и приликите според употребата
на заповедниот начин
карфиолот и модрите патлиџани ќе ги готвиш
без рецепти, така што да побудуваат носталгија
по домашно огниште и другите туѓи именки
сеедно по којпат, сега чекаш
- чекањето по дефиниција е бесконечно -
можноста да напишеш песна лебди во собата
како можност за љубов, како самовила
цела како јајце, како гром, како Господ цела
челото го збрчкуваш
пред карстната перспектива на иднината
и ги трошиш последните резерви надеж
- тебе речиси непотребни.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)