млад (прид.) - уметник (имн.)

Како што веројатно е и сега, така и тогаш огромен број млади уметници се втурнаа кон оваа институција слично на лососите што безглаво шибаат по брзаците-каскади за да стигнат до своето мрестилиште.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Потоа се заглавивме во процедурални објаснувања: одолговлекување на молбите за финансирање фестивалска компетиција и нивното префрлање од едно до друго министерство, кое се грижеше младите уметници да не се навикнат на пари, па како превентивна мерка - не им ги даваше.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Низ јазикот на фото-делата бевме во состојба да обезбедиме различни чувства, расположенија, повеќе боја.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Двајцата млади уметници го проследија овој мал говор со забелешки од своја страна, а девојката со потврдување каде што беше нужно, то ест кога погледот се управуваше на неа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сѐ уште им велиме на младите уметници; ако сакате да кажете нешто ново, мора да пронајдете нов начин за соопштување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Називот „Мост” беше преземен од Ничеовиот „Заратустра”, омилената книга на младите уметници, и требаше да го навести патот кон публиката, или кон истомислениците.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На пример, ако готвите добро и слично. DD ПТ: Што мислите за младите уметници во Њујорк кои го користат поп артот за ликовно изразување? DD ЕВ: Доста се добри. DD ПТ: Ситуацијата е иста како и во шеесетите? DD ЕВ: Не, тие имаат поинакви причини за она што го прават.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)