Се сеќавам на еден млад наставник, лисест, со име Лефевр; беше дојден од престолнината а сето тоа во нашите очи - мали афрички мангупчиња- францушчиња - го правеше малку смешен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Младата наставничка понекогаш ќе се загледаше преку прозорецот, од каде што наѕираа гранки и низ нив сино небо, и како да се загубуваше сета отсутна за миг, -на усните ќе ѝ се јави една толку лека и толку занесена усмевка, што мене просто ме принудува да ја следам и внатрешно да учествувам во неа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Таа беше мојот манифест, Свето писмо: едновремено религиозна и нео- ничеовска, сензуална и аморална, а најмногу мошне “алжирска”, како што знаете.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Со целото свое држење јас сакав да ѝ покажам на младата наставничка дека има и добри деца на овој свет и дека затоа не треба да се отчајува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)