Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тој ѝ здодеваше на рајата и бараше млади девојки да му се праќаат во шаторот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Зад воланот седеше голобрадо момче, кое возеше три млади девојки и сите како во хор, на наш јазик ме запрашаа да не ми треба некаква услуга?

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во рубриката „Скопски раскази“ пак пренесуваме расказ од еден веќе класик на македонската 133 литература, Влада Урошевиќ, и од една млада девојка, Веспа Демонковска, која токму има доволно “поетолошки” сличности, но и доволно благородни разлики во однос на значајниот узор, г-динот Урошевиќ.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

И кога приказната заврши, од платното гледаа двете толку убави и толку сини очи на младата девојка кои, како да го впиле во себе сето обајание и синило на овој крај - зрачеа неискажлива убавина...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Иако не беше ни малку наивна, ни лекомислена таа се нагрби со едно скоро невозможна работа за тогашното време и прилики, се нагрби да отвори занаетчиско училиште за младите девојки од гратчето и околните села.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Така, опкружен со млади девојки во хрватски носии, на јавната приредба за денот на хрватската независност хрватскиот претседател изведува пантомима, патетично ставајќи дукат во празната селска лулка (симбол за новородената држава).

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Татко”, рече Френк. „Испеј ни една свадбена песна - онаа за терзиите и за слатката млада девојка. Знаеш која.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Не ме видоа; од еден пријател, во берберницата во која се бричев, дознав дека имаат и дете, и дека Земанек станал генерален секретар на Партијата, но дека таа партија ги изгубила изборите, и дека политичката моќ им опаднала; сепак, велеше пријателот, Земанек живее одлично како секретар на Партијата, а има и љубовница: некоја млада девојка која многу личела на Луција, кога била млада.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Значи: имаше нешто меѓу нас, но имаше и нешто помеѓу нас како пречка, нешто што ја спречуваше Луција да ми се предаде; не беше возможно таа млада девојка, за која и денес знам дека ме посакуваше, не беше возможно велам, да не биде со млад маж само затоа што има некакви обврски, кои сите ги имаме, секој ден.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Агенцијата е солидна има увид какви се семејствата и е во постојан контакт со нив и со младите девојки што се вработени кај нив и им ги чуваат децата.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Како декорот на театарската сцена пред почекот на претставата: посеаното лисје е од жолто, лажно злато, фасадата од куќата од картон, со исцртани прозорци, покрив и оџак од страна на публиката, а фонтаната е набрзина направена од гипс, дури и сенката е формирана од некој огромен затемнет рефлектор што пропушта светлина само на краевите, па местото, некаде во горните агли, е допрена со тенок, светлосен ореол, лесно е да се замисли лулка, закачена на дебелата гранка на дабот, подготвена да ја сочека младата девојка со книга.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Станува збор за една млада девојка - учесник во реално шоу.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Лебезјатников, затоа што ласкавиот и омразен од мене надворешен советник кој беше сместен покрај генералот Первоједов, се викаше Лебезјатников - тој мошне се врткаше и се чудеше дека овојпат толку бргу сите се будат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Да признам, и јас бев зачуден; впрочем, некои од разбудените беа погребани пред три дена како например, една мошне млада девојка од шеснаесеттина години, која само се кикотеше... мрско и одвратно се кикотеше.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ни сам не знам како стасав на проклетиот Пигал, во онаа кобна улица во која на секој десет чекори млади девојки ви предлагаат љубов.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Него и неговата Снеже многу ги копкаше таинственоста на оваа млада девојка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Најнапред во своите дела венчаваа млади девојки за гробови и му го потставаа на народот изборот на смртта како негова одлука, а денес еве тоа свое „поетско завештание” го претвораат, овие жаргонски реалисти на смртта, во свое политичко дело.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Томаица, односно Томето (како сите што ја викаа нагалено) тогаш имаше 18 години и беше преубава млада девојка која штотуку ја имаше завршено Раденичката школа за домаќинство и шиење во Битола.