мирен (прид.) - совест (имн.)

Плачот на времето ја оплодува осамата, безпоштедност и нечуен восклик, а јас, јас ѝ се смеам на насмевката и на смртта која доаѓаше непоканета со својата мирна совест.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Тој од сопствената моментална вина на совеста градеше одбрамбен механизам, заканувајќи им се на луѓето на кои им значи, дека ќе се самоубие, само за да му ги простат направените грешки и за со мирна совест да продолжи да прави нови уште поголеми.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)