Во Шницлеровата поучна приказна. човекот живее од животот на микробиолошкиот вид кој го мачи и кој ќе го уништи: тие се туѓи едно на друго, но судбината им е иста.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тие не се, впрочем, далеку од Шницлеровиот микробиолошки вид: тие се како некој различен вид чија виталност и развивање подразбираат уништување на повисокиот свет кој ги опкружува (светот на возрасните).