Се скаменив од црниот ѓердан на зборови од мермерниот споменик...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Беше во форма на мал тркалезен мермерен споменик, со отворче во средината.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тоа го потврдуваше и сликата на кученцето, на мермерниот споменик.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Од белите неоантички палати до дрвените викторијански куќички, од мермерните споменици до непрегледните војнички гробишта, од станарите сместени помеѓу империјални столбови до оние што пред тие столбови секојдневно протестираат - насекаде до тебе допира визијата на основачите на американскиот сон, нивните остварени замисли и оние што допрва треба да се остварат.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
На белиот мермерен споменик исто така се наоѓаше слика на мама.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Но уште нешто, Не ме прославувајте постхумно Зашто славата од мермерниот споменик Ќе му ја препишат на некој прочуен вајар Јас ќе сум олицетворение на замрено славје Честитката вреди само кога в очи се гледа А замокот вечен со катанец беден, Се проголтал и се збришал, сал неколку слова...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
На сликата на белиот мермерен споменик, иако многу одамна не беше ја видела, ја препознала својата другарка и не можела да не се расплаче силно.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)