мајчин (прид.) - млеко (имн.)

Тука, јас се надевам, дека наскоро и мајчиното млеко ќе го проплачите... Војска сте!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Овдешен не сум; ја сја родих далеко, Во јужна и топла страна, Мене отхрани после мајчино млеко Вардарска бистра вода.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
- Те преколнувам во првото мајчино млеко, твоето присуство ќе биде изненадување и за други.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За „лотосовиот цвет“, оној што го задои со првото мајчино млеко, знам многу помалку.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не, овој кентаур со мајчино млеко на брадата, мисли дека знае сѐ за мене, откриваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ќе се родеше едно смрзнато дете, ќе ја побараше смрзнатата цицка на мајка си и, со мајчиното млекце на устето, му ја предаваше смрзнатата душа на Господа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мириса на новороденче. На доенче, на свежо мајчино млеко.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Другата половина си ја носи од мајчиното млеко...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секој од луѓето просто со мајчиното млеко да го исцица тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги заборавивме, ја заборавивме нивната крв; ние, крвта на нивната крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу години пред да го напише „Мојсеј и монотеизмот”, брат ми со мајчиното млеко ја вцица и горкоста на изгонетите од земја во земја, на проколнатите заради различната религија и различното потекло, на горените на клада заради тоа што оние другите, кои се сметале за правоверни, со векови лажно ги обвинувале дека фрлале отров во бунарите, дека предизвикувале чума, дека правеле договори со ѓаволот; уште со млекото на нашата мајка тој го имаше примено во себе тој горчлив вкус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Исто така, ХИВ може да се пренесе на новороденчето преку мајчиното млеко.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
За татко ми беше најзначајно откритието од неговите книги дека е научно докажано оти казеинот од млекото на козата е изразито сварлив, што се гледа во трошната и лека природа на неговиот коагулум кој е мошне сличен со мајчиното млеко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)