Од благиот занес, од мислите свртени кон изгубениот рај на детството, ме прекина благиот глас на секретарката: - Се јавија од кабинетот на Јасер Арафат. Ќе ве прими утре...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
За миг го оставив мајкиното писмо настрана.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во купот писма што ми ги беше оставила секретарката врз работната маса, главно покани за приеми на странски амбасади, лесно го препознав мајкиното писмо.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во мигот кога започнав да го читам писмото шифрантот на амбасадата Петар Иваз ми ја донесе фасциклата со дешифрираните телеграми кои стигнуваа од централата, а кои морав да ги прочитам во негово присуство.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ја забележа мојата возбуда. Ја зеде фасциклата и замина!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тоа го чинеше во исклучителни поводи.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Го оставив мајкиното писмо. Тивката и ненаметлива Мајка не бараше да одговорам.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Го зедов мигум мајкиното писмо. Бев зачуден од нејзината содржина.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тие денови, постојано го одлагав одговорот на едно од мајкините писма, за сметка на овие дипломатски депеши, кои имаа миговно значење, како обичен воден цвет, кои еден ден ќе завршат во архивските гробници Во моите очи оживуваше мајкиниот ракопис, видливо неизменет уште од првите урнеци на првите учители кај француските лазаристи во Солун.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)