Бидејќи од ова село имаше само седумосум ученици завршени четврто одделение, при Архиерејското намесништво се отвори пансион за децата од другите мариовски села.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И, додека Јован кондиса со својата чета по Витолишча, Жиово, Врпско и Полчишта, Стојко Цицо ги фати Бишишта, Градешница, Старавина и другите мариовски села што тргнаа на грчко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ја издутнаа полчивци сите здрави, сите живи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И кој би бил тој толку будала зимно време да брка комитлак?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Само ако слушна оти сте им дале еден залак леб на ниа коркаровци, сете ќе ве избеса на сретсело! — викаше еден ден Толе во Градешница, покажувајќи и на дело дека ќе биде немилосрден спрема секого како што е сега немилосрден спрема самиот селски војвода Митре Гулета, на кого пред сите селани му удри дваесет и пет стапови по дебелото месо.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Каленци, Крушевичани, Чанивци, Пештанци, Вепрчанци и други „прекуреканци" останаа испретепани во Дуње да ги ложат бабите со кромид и сол, а дунските сиромаси што немаа да платат, ги собра Мефаил со него да ги тепа во другите мариовски села и со нив да ги плаши тамошните сиромаси.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Затоа и ги собраа сите селани од деветнаесетте мариовски села да ги бараат заедно со нив.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ќе а истутнеме зимата со овој човек,— се тешеа сите полчивци кога слушаа што се прави по другите мариовски села.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И првиот збор со затечените селани, жени, деца во куќите им беше: — Сик дишери, бе анасени ана, ѓаурлар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
За таа работа ги собраа селаните од сите мариовски села и небарем срни бркаат, почна претресувањето на густите борови гори.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И навистина, ете и сега, по големиот пораз, Толе пак зашета по Мариово како што шеташе и порано — слободен во своите густи борови гори, па и по своите мариовски села.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Шетајќи по панаѓурите низ Мариовските села, уште во првата година од женењето, на Спасовден, се запозна во Полчишта со Јована Мачникот и овој го прибра кај себе за да го научи на неговиот занает.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Излезе Мефаил ефенди уште пред Ѓурѓовден со својот гаваз — суваријата Рифата и со недели заседна по мариовските села да врши работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Нестанокот на храна по селата ги загрижи бимбашиите, а и им се досади цела зима по пустите мариовски села, та предложија сите четворица да ги прибере Бахтијар во Битола, бидејќи и така немаа никаква работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На врвот на „Соколот“ ги фатија карпите и зачекаа да им дојдат потерите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
20. И продолжи Толе по сите мариовски села да се движи како врховен заповедник над сета оружена сила.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Еден ден војводата Петре Ацев му даде налог на својот четник Крсте Гермовчето Шаќира да се стави со Толета и да му предложи некакво спојување на двете чети: да се упрости работата, да не се двојат силите и цепе народот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И токму настапија првите есенски дождови и лапавици, ги наполни аскер сите мариовски села.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
– А-А-А-А! ОВАА НЕ ЈА БИВА ВАКА – се замислија повидните луѓе од сите мариовски села на чело со земскиот кмет Димитрија Сталев и почнаа да мислат како да ја избегнат опасноста: со спогодба – покорност – или одбрана.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тажната новина уште утредента се пренесе по сите мариовски села.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие разбраа дека тоа село сега на Петковден има селски панаѓур и тука се собираат селани од сите мариовски села, а панаѓурот трае три дена, та ќе направат добар лов уште тука и од другите села.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сосем ретко некој успеа да се промолкне од обрачот и да се спаси за да ја однесе страшната новина по другите мариовски села.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
По таа причина во групата П’чивци имаше и два-триесет деца, а исто така во оваа група продавачи беа замешани и селани од другите мариовски села, кои не се мешаа со оние од полето, бидејќи последниве беа веќе беговски чифчии, а тоа ќе рече – робови, а првите се сметаа за слободни, та за секој случај и секаде стоеја одделно, па и сега.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие веќе си правеа во умиштата свои и беговски кули по сите мариовски села и поставуваа ќаи и субаши на секој чифлиг.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)