лут (прид.) - или (сврз.)

Ако сум добро расположена знам да бидам прекрасна, меѓутоа, доколку сум тажна, лута или по малку депресивна, мојата убавина исчезнува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И еве, додека вие спиете, си играте, учите, јадете; додека вие се радувате, се лутите или плачете, јас ве замислувам, јас ве гледам во моиве мисли и ги водам овие разговори со вас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И додека тој, само по еднаш дозволувајќи му на секој селанец да ѕирне во мракот на неговиот свет, со скриено задоволство ја слушал и ја повторувал едноличната песна на камењата, луѓето чекале под стеблак на стар орев и го заборавале тврдиот пешник во тагарџикот од пресува козја кожа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекајќи брашно, и самите лути или замислени, и самите врзани за испуканата земја на недарежливите ниви, понекогаш дочекувале пребој. Не за добитокот. За себе, за софрата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)