лут (прид.) - глас (имн.)

Почука со клунчето и се заслуша. -- Кој е? - се слушна однатре лутиот глас на Џивџик.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Колку што зауши и големиот на Богородица тргна по него, ама од надвор доаѓа и остриот и лут глас на Дине што предупредува да не се фаќа ништо од она што тој го расчистува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа почна да говори нешто на украински со него; покажуваше кон нас, и јас по нејзиниот лут глас разбрав дека најверојатно таа протестира затоа што чуварот нѐ пуштил на нејзиниот тренинг.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)