луд (прид.) - среќа (имн.)

Или помеѓу зборовите на вака скудно изразеното незадоволство поради необмисленото однесување сепак беше содржана и премолчаната благодарност за љубовта што и ја беше понудил непознатиот војник на бел коњ, и убавите денови што можеби ги имаше поминато со него (за кои никогаш не беше спремна да раскажува); да не ја забораваме притоа и разочараноста која иако не беше најдитректно искажана веројатно навраќала во нејзините размисли шепотејќи и грдо и неутешно дека замаеноста од лудата среќа за жал премногу кусо трае?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека за мене такво патување звучеше премногу неостварливо, зошто по принцип ретко имав таква луда среќа да ми се случи некое чудо како патување во странство, иако за некои луѓе тоа претставува секојдневие.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
МЕТОДИ: (Веќе зазборуван од радоста.) Пак и луда среќа нè послужи.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во секој случај таа никогаш отворено и со конкретни зборови немаше изразено незадоволство поради начинот на кој ја прифатила понудата од човекот на кого ни името не му го знаела.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)