луд (прид.) - марта (имн.)

Тоа беше мирис на кожа со вкус на бреза во последните денови на зимата, распарталена од нескротливиот ветар на луда марта, чувство што се раѓа по топењето на танките ленти мраз меѓу процепите на кората, кога ти студи во коските, а длабоко во срцето ти пука жар, фрла искри, те распламтува одвнатре.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Лудата марта, ветриште со кое уште еднаш се сретнувам во својот живот, удира во мојот мантил со боја на мувлив тутун и се обидува да ме крене, да ме скрши од стебло или од камен. Не може.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)