лош (прид.) - и (сврз.)

Она што не може да се искаже, кое искусните и напатените луѓе го чуваат во себе како скриено добро и кое, само понекогаш, несвесно им се одразува во погледот, движењето и зборот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој е лош и бездушен. Многу ми е жал за Ленка и Марика.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Борбата траеше цела зима и пролет. (Беше некоја лоша и студена пролет која никако не му дозволуваше на летото да се пробие).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се плашиме да не задоцниме, па се туркаме, и други! се плашат да не задоцнат па и тие се туркаат и еве причина да бидеме лоши и ние и тие околу нас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Уште повеќе се вкопа во земјата и чека и не може да ја истера лошата и злокобна мисла. Се залепи како лишај.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ВАСИЛКА: Антице, невесто, види ваму, јас не можам никого да го сторам лош и будала, ами ти на вујка ти не треба да му го расипуваш.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)