Но, најчудно беше тоа што начинот на работење на Бил беше тотално Њујорк - брблив организатор којшто знае сè - но работите кои ги говореше беа оние блутави Сан Франциско „флауер чајлд” глупости.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сето тоа пукна кога една вечер стоевме во Филмур и гледавме некои локални бендови.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)