Сега требаше да преминам лево, зашто левиот чевел сепак подобро ме служеше. Но маката беше во друго.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Левиот чевел за тебе, вели, десниот за мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
за писмата со топли поздрави до неговите родители што живееја на другиот крај на светот и за телефонските извинувања на моите родители во истиот град што не сме ги посетиле на сведен, оти, нели, пак тој морал да се задржи на работа, за левиот чевел од секој пар чевли што се купуваше за помалата ќерка, а кои тепаа на глуждот па требаше да се разлабават кај мајстор Младен, за молерите кои можеа да дојдат само ако е тој на пат оти, се знае, прават страшен неред во куќата и,
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)